Iris fixo lume na lareira. Concentrouse nas voces que crepitaban arredor da caloriña.
Ata que todo ficou reducido a borralla. Coma ela naquela casa abandonada. E abandonada ela por toda xente.
Na soidade máis extrema que poidades imaxinar.

Iris fixo lume na lareira. Concentrouse nas voces que crepitaban arredor da caloriña.
Ata que todo ficou reducido a borralla. Coma ela naquela casa abandonada. E abandonada ela por toda xente.
Na soidade máis extrema que poidades imaxinar.
“Concentrouse nas voces que crepitaban arredor da caloriña”, que fermosísima imaxe… Esas vociñas, crepitando na cabeza, axudan a iniciar a mañá. Mil grazas.
GústameGústame
Grazas a ti polo comentario.
GústameGústame