Mastigamos a carga do rotulador e cuspímola na pechadura das esposas despois de subliñar os versos importantes. Con saliva e tinta pretendemos abrir este mecanismo de terror, do mesmo xeito que abrimos uns milímetros cúbicos a boca para hospedar os vosos beixos.

As discotecas nas que bailamos están ao final de estradas nas que nin as curvas máis avesías,  máis pronunciadas vos impedirán ladrar.

♦Lendo Diario de ladras, bailarinas, asasinas e flores de Silvia Penas, Edicións Fervenza, 2015.