Dime, Sibila, de todas as miñas mutacións. De como acredito no reverso do teu canto ao lanzar as moedas procurando un azar propicio. De como conduzo polo abismo para desposarme contigo porque fun despoxada/fun tan profundo como só viaxan os mortos.

De como no baleiro dos meus iris existe unha catástrofe ultravioleta e a miña coroa de luz é a dunha emperatriz sen veos.

♦ Conducindo cos ollos pechos e pisando a fondo con O canto da Sibila de Rebeca Baceiredo, Editorial Galaxia, 2016.