Espiño albar

Iris creu ver espiño albar florido á beira do camiño. Craváronselle as espiñas nos ollos e no corazón. Ficou cega e meteuse no mato do espiño. Encheu o corpo de pugas ata un límite insoportábel. Un límite metálico de agullas.

Espiño albar

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s