Que desde aquí, iremos reproducindo a fronda e o río noutros lugares.

Estaba dentro do coche no aparcadoiro do Hospital preparándome para ingresar. Sacábame o reloxo, os lentes, os colgantes.

Eu falaba e falaba mentres comía unha mazá pequena e picada do podre. Era dunha mazaira abandonada que caera ao chan, de modo que así era máis doado apañarlle a froita. Falaba cunha retórica incomprensíbel na que só se podía entender que os documentos estaban nos castiñeiros e carballos ocos.

Estaba a falar da querencia que vos teño cando acabei o derradeiro bocado da mazá. Prazo que se me impuxera para entrar en Urxencias.