Na carballeira enramada perdemos as nosas navallas. A mesma ferramenta de corte biface que nos define como humanos na dinámica da procura de auga, comida, lume e refuxio. Ou o pan, traballo e teito que nos nega o capitalismo especulativo.

Ti traes pantrigo e chourizos da casa. Eu dúas navallas. Desafiamos a lóxica de distribución de alimentos industriais e vimos comer de faca neste lugar secreto de noso.

Co mesmo gume co que nos penetramos e atravesariamos a gorxa dos nosos inimigos.